Sociaal

Wel toegang tot de stad, maar geen toegang tot het stedelijk leven?

Wel de mogelijkheid van kortstondig vestigen in de stad, maar niet voldoende tijd om sociale contacten aan te gaan, een sociaal netwerk op te bouwen, bij te dragen aan het sociaal weefsel van de stad.

​

​

Het sociale leven in een stad van komen en gaan

 

Wanneer het grootste deel van de nieuwkomers in Amsterdam hier niet kan of wil blijven, wat betekent dat dan voor het sociale leven van Amsterdam?

 

Gaan mensen minder sociale contacten aan wanneer ze weten dat ze maar enkele jaren in Amsterdam blijven; stoppen ze minder energie in het opbouwen van een nieuw sociaal netwerk; nemen ze minder verantwoordelijkheid in sociale verbanden, ontstaan er minder sociale relaties?

Het opbouwen van een sociaal netwerk wordt nog moeilijker wanneer sociale contacten door het corona virus onmogelijk of verboden zijn. Berichten over eenzaamheid en depressies onder studenten, jongeren en jonge migranten zijn hier de uitdrukking van.  

 

Al die jonge mensen die jaarlijks nieuw in Amsterdam komen wonen brengen nieuwe en andere energie in de stad. Geven de stad een impuls, nemen hun talenten mee, zorgen ervoor dat Amsterdam meer met de rest van de wereld verbonden wordt. Maken van Amsterdam een jonge, internationale, dynamische stad.

Nieuwkomers kiezen voor Amsterdam omdat de stad ze wat te bieden heeft; werk, vrijheid, cultuur, de “kwaliteit van leven”. En zijn vaak blij dat ze hier een paar jaar kunnen wonen, kunnen dat op hun cv zetten en vertrekken dan weer naar elders; verder de wereld in of terug naar hun land van herkomst. Vaak omdat ze hier niet willen blijven, maar ook omdat het toch niet kan.

 

Interessant is dan in hoeverre nieuwkomers hier wel zouden willen blijven wanneer dat kan. Ook al zal een flink deel van de nieuwkomers hier na een aantal jaren weer willen vertrekken, een deel zal hier thuisvoelen, wil graag wortelen, hier een bestaan opbouwen, verder bijdragen aan de stad, maar moet weg omdat blijven onmogelijk is. Kan dat Recht op Wortelen (zie bijv. het artikel van Lene Grooten en Bart Stuart op deze site) voor diegenen die dat willen, vorm krijgen?

 

Wat betekent het feit dat Amsterdam een sorteermachine geworden is voor de Amsterdamse jeugd, de jeugd die hier opgegroeid is en een zelfstandige positie in deze stad moet zien te realiseren? Wij zien dat zij, nadat ze volwassen geworden zijn, steeds meer thuis blijven wonen en tot steeds hogere leeftijd. Wat voor invloed heeft dat op hun sociale leven, hun verankering in de stad, hun wortelen in de stad, hun thuisvoelen in de stad?

Hebben zij, door hun intensievere netwerk in de stad, meer kans om in de stad te blijven dan de nieuwkomers? Of juist minder omdat zij minder verbonden zijn met de internationale dynamiek, en daarmee het geld, van de stad?

 

Anders dan de arbeidsmarkt en de woningmarkt is een begrip als “het “sociale leven” (of “sociaal weefsel van de stad”) moeilijk meetbaar. Het sociale leven is ongelijksoortig, heel verschillend van karakter, omvat veel terreinen.

• Intensiteit: De “lichte contacten” op de markt, de intieme contacten op een feestje

• Consumeren of mee vorm geven: een abonnement op de sportschool of het organiseren van een potje voetbal in het park; zelf zingen in een koor of het bezoeken van een uitvoering

• Op vele terreinen: het samen sporten, uitgaan, chillen, religieuze bijeenkomst, politieke actie, collectief tuinieren, familiebezoek.

 

Dit hoofdstuk bestaat uit de volgende onderdelen:

• Enquete naar sociale contacten van nieuwkomers

• Literatuurstudie naar sociaal leven van tijdelijke buitenlandse migranten

• Overzicht van opvang en begeleiding van nieuwkomers in Amsterdam, incl. interviews

• Wortelen in Amsterdam; enkele artikelen

• Thuisvoelen in Amsterdam; artikelen, gemeente-programma, verslagen, etc

• Thuiswonen van jongeren en hun perspectief